ჩემი ერთ–ერთი საყვარელი გამოთქმაა:''ჩვენი აბრამას ტოლი''
:) ამ გამოთქმას თავისი ისტორია აქვს და მინდა,თქვენც გიამბოთ
:) ჩვენთან,სოფელში,ერთი კაცი ცხოვრობდა,სიმონა,მშრომელი,მაგრამ უტყვი კაცი იყო,ადვილად ხმას არ ამოიღებდა,ჰოდა,ეს ჩვენი სიმონა,გამოიძახეს კომისარიატში,ჯარში უნდა წასულიყო (მაშინ მოგეხსენებათ,საბჭოთა კავშირი იყო და საქართველოდან შორს უწევდათ წასვლა) ჯერ ძლივს შეასმინეს,რომ კომისარიატში გამოცხადებულიყო,ხოლო როდესაც შეასმინეს,გაივსო ჯიბეები ''კირკაჟი''ლობიოს მარცვლებით და ჭამა–ჭამით გამოეცხადა კომისარს.კომისარმა,თურმე,ახედ–დახედა და ჰკითხა,რამდენი წლის ხარო,სიმონა არ დაბნეულა და ყოჩაღად გაუცია პასუხი:ჩვენი აბრამას ტოლი ვარო,თან ლობიოს მარცვლებით გამოუტენია პირი
:) აბრამა ვინააო–დაინტერესებულა ცნობისმოყვარე კომისარი
:)ჩემი მეზობელი და ჩემი ბიძაშვილიაო,სხარტად გაუცია პასუხი წვევამდელს
:) აი,აქ კი გაწყვეტია მოთმინების ძაფი კომისარს(ეტყობა მანამდე ბევრი უთმინა
:) ) და ერთი მაგრისა შეუგინებია: აქ შენი დედა და იქ კიდევ აბრამასიო
:) P.S. ვერ ვამტყუნებ კომისარს,საიდან უნდა სცოდნოდა აბრამას ასაკი?!
:) არადა სიმონა გულმშვიდად იყო,ფიქრობდა აბრამაზე ზუსტი ''მეტრიკა''არ არსებობსო
:) ერთი სიტყვით,მიხვდნენ,რომ ეს ჩვენი ''ტანტრუცა'' უვარგისი იყო სამხედრო სამსახურისთვის და დააბრუნეს სახლში,მას მერე აღარავის შეუწუხებია,წადი სამშობლო დაიცავიო
:) P.S.( უფრო პოსკრიპტუმ:) ) ეს ამბავი როცა გავიგე,ჯერ კიდევ მოზარდი ვიყავი და მას შემდეგ,რომ შემეკითხებიან,რამდენი წლის ხარო,არხეინად ვპასუხობ: ჩვენი აბრამას ტოლი ვარ–მეთქი..
:) სიმონა მაჯობებს?!
:)
ჩემი თაობის ბავშვებს , გვქონდა ბედნიერება , გვესწავლა ხალხური ლექსი არსენა ოძელაშვილზე ( ვიდრე ვისწავლიდით ჯავახიშვილის '' არსენა მარაბდელს ''). ისე გულიანად მაქვს ნასწავლი , დღემდე თითქმის ზეპირად ვიცი , ეს ჩემი სიბეჯითის დამსახურება იმდენად არაა , რამდენადაც ჩემი ქართულის მასწავლებლისა , ისეთი მკაცრი და მომთხოვნი იყო , გახსოვთ , ალბათ , ბრეჟნევის '' ყამირი '','' მცირე მიწა '' და '' აღორძინება '' დაგვაზეპირებინა და არსენას ლექსს '' გამოგვატოვებინებდა ''? ასე , რომ დავიწყეთ და გავიზუთხეთ , არსენაზე ფიქრით ვათენ – ვაღამებდი ( მე ასე ვიყავი , ყოველშემთხვევაში ). გავედით ბოლოში და მასწავლებელმა საშინაო დავალებად მოგვცა ამ ლექსის შინაარსი , თუმცა მე არ გამიგია , რატომ , ვერ გეტყვით , არ ვიცი . მეორე დღეს , გაკვეთილზე გამოვიჭიმე ცარიელი რვეულით . აბა , დავალება ვისა აქვსო რომ იკითხა , ცოტა არ იყოს , დამცხა , ვიცოდი , დავისჯებოდი და შეშინებულ...
Comments
Post a Comment