ერთ დილას ბებომ,როგორც ყოველთვის,მომაწესრიგა,მასაუზმა და მეც დავეშვი ეზოში,ბავშვებთან სათამაშოდ.შევკრიბე ჩემი ჭკუისანი და გავუძეხი მდინარისაკენ.იმ დღეს ახალთახალი თეთრი წინდები მეცვა,ამიტომ დავიხადე და მდინარის ნაპირას, ერთ დიდ ქვაზე, დავალაგე ფეხსაცმელებთან ერთად.მე კი ბედნიერი სახით,ვალმოხდილი,შევჭყაპუნდი მუხლამდე წყალში.ზაფხული იყო და ''ფრონე''პატარა მოდიოდა,თუმცა დინება მაინც სწრაფი იყო და თუ მარჯვედ არ იქნებოდი,გალიპულ ქვაზე ფეხდაცურებული, შიგ მოადენდი ტყაპანს,ამიტომ განსაკუთრებით ვფრთხილობდი და რა ხდებოდა იქ ნაპირზე,რას ''განიცდიდნენ''ჩემ მიერ უპატრონოდ მიტოვებული ნივთები,არ ვიცი,ჰოდა,კარგა ხნის შემდეგ,როცა მომწყინდა,ჭყაპუნი,წივილი და კივილი(ეს თანმდევი მოვლენებია ამ პროცესის,არ შეშინდეთ)და ამოვედი ნაპირზე,აღმოვაჩინე,რომ ერთი წინდა,თავისი ნებით,სადღაც გამქრალიყო(რა ეწყინა,ვერ გეტყვით),აქეთ ვეცი,იქით ვეცი ,მაგრამ თქვენც არ მომიკვდეთ,ვერსად აღმოვაჩინე(არადა,გეფიცებით,გულმოდგინედ ვეძებე,ბავშვებიც მეხმარებოდნენ)რა მექნა? ცალი წინდით სახლში მისულს,ვიც